وحدت وکلا
اگر نمانیم برای هم، کانون هم برای ما نمی‌ماند
وقت پایان قهرهای صنفی فرا رسیده است
کانون وکلا خانه ماست نه استعاره‌ای شاعرانه، که واقعیتی سخت با تمام سقف‌های ترک‌خورده‌اش و دیوارهایش که هر روز از تنهایی و تفرقه بیشتر می‌ریزد.
ما ،وکلا، وارثان حرفه‌ای هستیم که با قلم دفاع و مهر قانون، استقلال را نگه داشته‌ایم …
اما گویی این روزها، در خفا و آشکار، چیزی مهم‌تر از هر تهدید بیرونی ما را تهدید می‌کند؛ وان‌چیزی نیست جز فراموشی خودمان
قهرها، دل‌خوری‌ها، نامهربانی‌ها، پرهیز از گفت‌وگو، نادیده گرفتن همکاران…
همه این‌ها را هر روز در چشم هم می‌بینیم، در جلسات، در مجامع، در انتخابات، در گروه‌ها، در گعده‌های صنفی…
ما از یاد برده‌ایم که «رأی مخالف» دشمن نیست،که «منتقد» ضدصنف نیست،که «بی‌طرفی» خیانت نیست…
کانونی که زمانی مظهر بلوغ اجتماعی صنفی بود، حالا گاه به سکوهای جدال‌های شخصی، سوءظن‌ها و رنجش‌های قدیمی تبدیل شده
ما اما، می‌توانیم دوباره «ما» شویم
می‌توانیم صدای تازه‌ای در صنف شویم،صدایی نه از جنس تخریب و دعوا، که از جنس دعوت به بازگشت
بازگشت به «خانه»
خانه‌ای که اگر از دست برود، فقط خاطرات دادگاه و خاطرات استقلال برایمان می‌ماند، نه خود آن
اختلاف، طبیعی است اما گسست، خطرناک
نقد، سالم است؛ اما کینه، سم است
و ما وکلا، در حرفه‌ای که با «گفت‌وگو» زنده است، اگر نتوانیم با هم گفت‌وگو کنیم، چه چیزی برای موکلان، برای جامعه، برای تاریخ داریم؟
من، به عنوان یکی از این خانواده ،یکی از شما ،نمی‌گویم همه‌چیز عالیست، یا همه باید در آغوش هم بیفتیم،
اما می‌گویم: وقت پایان دادن به رنج جداییست ،وقت ساختن دوباره است
نه برای شخص، نه برای لیست، نه برای قدرت
بلکه برای کانون برای خود وکالت
با هم، قوی‌تر‌ایم و بی‌هم، تنها
وحدت وکلا
نویسنده: دکتر امیرحسین بحرینی
وکیل دادگستری
اگر به دنبال اطلاعات بیشتری در خصوص قوانین هستید، می‌توانید به بخش‌های دیگر سایت ما مراجعه کرده و اطلاعات کامل‌تری را دریافت کنید.
برای مطالعه مقالات حقوقی سایت مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در اینجا را کلیک کنید.
برای ورود به درگاه ملی قوه قضاییه اینجا را کلیک کنید.
